વ્યાવહારિક જ્ઞાન

ચાર વિધાર્થી ભણી ગણીને પોતાને ગામ પાછા ફરી રહ્યા હતા. ચારેયને પોતાની વિધાપર બહુ ગર્વ હતો.

સાંજ ઢળતાં ગામને પાદરે પડાવ નાંખ્યો અને ભોજન માટેની વ્યવસ્થા કરવા લાગ્યા. તર્કશાસ્ત્રી લોટ લેવા બજાર ગયો. લોટ લઈને પાછા ફરતાં રસ્તામાં એણે વિચાર્યું કે વાસણ શ્રેષ્ઠ છે કે લોટ તથ્ય જાણવા માટે એણે વાસણ ઊંધું કર્યું તો લોટ ધૂળમાં પડી ગયો.

કલાકાર લાકડાં કાપવા ગયો. સુંદર લીલાંછમ ઝાડ પર મુગ્ધ થઇને એણે લીલાં લાકડાં કાપી લીધાં. જેમ તેમ કરીને ચૂલો સળગાવ્યો. પાસે જે થોડા ચોખા હતા. તે હાંડલીમાં નાંખીને ચૂલા પર ચઢાવ્યા. ભાત પાક્યો એટલે એમાંથી “ખુદ-બુદ”નો અવાજ નીકળવા લાગ્યો. ત્રીજો પાક શાસ્ત્રી એમાં પાણી રેડવા લાગ્યો. ચોથાએ “ખુદ- બુદ” શબ્દો ધ્યાનથી સાંભળ્યા અને વ્યાકરણના હિસાબથી એ ઉચ્ચારણને ખોટું બતાવીને તપેલી પર એક ડંડો મારી દીધો. હાંડલી ફૂટી ગઈ.

ચારેય ‘વિદ્વાનો’’ને ભૂખ્યા સુવુ પડ્યુ. એક ગ્રામીણે એમને રોટલા ખવડાવ્યા અને કહ્યું-પુસ્તકના જ્ઞાનની તુલનામાં વ્યાવહારિક જ્ઞાનનું મૂલ્ય વધારે છે.”

યુગ શક્તિ ગાયત્રી, એપ્રિલ ૧૯૮૮

Follow this link to join my WhatsApp group: https://chat.whatsapp.com/JMH2pRAWc941UbLAIu75m6